Ik ben niet links, ik rijd niet rechts...

Hola Chico´s!

Nu weten we dat in Nederland altijd alles perfect geregeld is, en dat men zich in het verkeer over het algemeen redelijk aan de regels houdt. Hier in midden Amerika is het weer een verbazingwekkende chaos. Oom agent zou zich rotschrikken, en ´Wegmisbruikers´ is voor mietjes. Dachten we in Guatemala al heel wat gezien te hebben met hard door de bergen scheurende chickenbusses (hard toeteren betekent: uit de weg, ik kom er aan); in Honduras bleek het nog erger. Uberhaubt maakt het niets uit op welke weghelft je rijdt of inhaalt. Links rijden, rechts inhalen; geen probleem. Bovendien kun je hier prima de snelweg op met een vehikel dat al een aanrijding of 12 heeft gehad en met tape aan elkaar hangt, paard en wagen of met je fiets danwel TukTuk...

Vanuit ons duikavontuur op de Bay Islands zijn we doorgereisd naar Nicaragua. We kwamen aan in Managua, maar besloten door te reizen naar de koloniale stad Granada. Door een taxichauffeur werden we op een vaag busstationnetje afgezet waar echt geen toerist te bekennen was behalve wij. De vraag was of er iets van een bus naar Granada zou gaan. Die ging, en hoe! Dat ook het spel ´hoeveel mensen kun je in een busje stoppen´ hier fanatiek beoefend wordt merkten we meteen. In een 9-persoons busje werden zo´n 25 mensen gepropt + 2 backpacks :). In Granada hebben we een aantal dagen doorgebracht om even tot rust te komen. We hebben de stad bekeken en hebben een duik genomen in Laguna de Apoyo: een volgelopen vulkaankrater.

Omdat we wat meer tijd te besteden wilden hebben aan de Pacifische en Caribische palmkust besloten we door te reizen naar Quepos, Costa Rica. De grensovergang kostte wat moeite: 4 uur wachten in de hitte. Eenmaal in National park Manuel Antonio lig je na een mooie wandeling aan een palmstand, terwijl daarachter de jungle ligt met apen, leguanen, toekans, spinnen en andere bewoners. Supermooi! Wel uitkijken dat de (brutale!) apen je lunch niet uit de tas eten. Ook hebben we hier een biertje gedronken met Roy&Malou (vriend van Daan die toevallig ook in Costa Rica was). Op onze weg richting de Caribean een stop gemaakt in San Jose.

Bleek dat we daar aankwamen op de dag van de verkiezingen. Op een centraal kruispunt ging iedereen uit zijn dak vanwege de eerste gekozen vrouwelijk President; Laura. Auto´s vol uitgedoste uitbundige kiezers reden luid toeterend door elkaar. Al snel ontmoetten we een cameraman van de Nationale zender die ons uitnodigde op het dak van de camerawagen waarvandaan we een perfect uitzicht hadden op de feestende menigte. De cameraman probeerde ons een en ander uit te leggen over Presidentskandidate Laura. Vanuit zijn euforische woorden begrepen wij ongeveer iets van dat Laura er niet omheen draait. Zij is niet links, niets rechts, maar.... Wij vroegen ons af of ene Rita hier misschien stiekem onder een andere naam een poging heeft gewaagd.

De grensovergang naar Panama was een stuk relaxter: stempeltje hier, een vrachtwagen ontwijken die over een oude spoorbrug rijdt, en vervolgens Panama binnen wandelen. Inmiddels begeven wij ons op Bocas del Toro. Een soort Caribisch paradijsje waar je de kokosnoten zo van het strand plukt. Wordt vervolgd!